Festival da Cultura Proletaria

CULTURA PROLETARIA E POPULAR

Ben di a abertura deste blog consoante á necesidade dunha cultura proletaria que faga fronte á alienación capitalista. Porque nunca como nestes tempos a ideoloxía burguesa ou capitalista cobrou semellante importancia como soporte do modelo dominante. Os mecanismos de ideoloxización sabemos que son diversos, pero o que se vende como concepto cultura nun sentido amplo, reviste especial importancia.

Fronte a esta realidade alienante que caracteriza o actual escenario histórico de crise económica, pero tamén de crise brutal no eido moral e cultural, imponse para as organizacións obreiras e populares a reivindicación dunha cultura que proxecte o que somos: homes e mulleres que pertencemos a unha clase social, á clase traballadora, e cidadáns dun país, Galicia.

No plano ideolóxico-cultural (propaganda) o inimigo é intelixente como non podería ser menos. Aos ollos das masas alienadas, a liña divisoria antre a cultura popular e a non asimilada, é difusa. O sistema, de maneira sutil, promove o que é inofensivo para o mesmo, fíxoo sempre. Asociou conceptos abstractos de cultura popular á cultura folclórica, cando non vilega ou atrasada, da mesma maneira que nos vende o falso concepto de cultura universal ou moderna asociada a arquetipos que nos impoñen.

O exercicio planificado (non casual) da alienación cultural ten adquirido dimensións colosais. Isto estase a manifestar en todos os planos da cultura, pero nomeadamente no eido músical e o audiovisual, segmentos culturais susceptibles máis que ningún outro de mercantilizar e de chegar ó consumidor de xeito masivo, a través dos medios de comunicación. A utilidade económica e ideolóxica é obvia.

Esta enxurrada masiva chega a confundir con facilidade ao consumidor do producto. Exemplo do que dicimos sería o chegar a asumir como música popular, arquetipos absolutamente aberrantes en estética como no contido. Serían bos exemplos os conceptos: “postmodernidade”, “undergound” ou “cultura bizarra”, que son presentados como sinónimos de modernidade, cando en realidade son expresións en gran medida da subcultura lumpen. Compriría volver a ler a J.P.Sarte, entenderíamos mellor que é a cultura comprometida; cunha clase, cun tempo e cun lugar.

Conceptos como “radical” ou “antisistema” nos máis dos casos son puro mimetismo inxenuo de subcultura que nada ten que ver con “contracultura” ou coa cultura popular.